Λυπάμαι που γράφω αυτό το σημείωμα. Έχω συνεργαστεί με την «Καθημερινή», έχω παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις του «Γαστρονόμου», και ποτέ δεν πέρασε απο το μυαλό μου οτι η εκδήλωση με τόσο σημαντικούς συντελεστές θα είχε αυτό το τόσο απογοητευτικό αποτέλεσμα… Και αν αποφάσισα τελικά να το γράψω, είναι γιατί θύμωσα! Ναι, θύμωσα απο τις κριτικές των δημοσιογράφων για την εκδήλωση... που καμμιά δεν είχε σχέση με την εμπειρία που βίωσα...
«Βεγγέρα στη Σμύρνη: Δείπνο-εμπειρία από τη Mastercard και τον Γαστρονόμο... Το «Βεγγέρα στη Σμύρνη», δημιούργημα της Mastercard και του Γαστρονόμου σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, είναι ένα ιδιαίτερο pop-up εστιατόριο που σε μεταφέρει στις βεγγέρες των σπιτιών μιας πόλης εμπορικής, κοσμοπολίτικης. »
Ετσι χαρακτηρίζει ο «Γαστρονόμος» το δείπνο- αφιέρωμα στη μεγάλη μαγειρική κληρονομιά της Σμύρνης….
Και έχει δίκιο: ήταν πράγματι μια εμπειρία, μόνο απο την… ανάποδη!
Η γλαφυρή περιγραφή της εκδήλωσης από το «Γαστρονόμο», το άρθρο της δημοσιογράφου Άντζελας Σταματιάδου, οι διθυραμβικές κριτικές των εγκαινείων, αλλά και οι συντελεστές της εκδήλωσης με έκαναν να επιδιώξω να κλείσω τραπέζι στην εκδήλωση αυτή, και με αρκετή δυσκολία γιατί οι θέσεις ήταν ολες κλεισμένες μέρες πριν...
Η όλη εκδήλωση, από τα πιάτα, μέχρι το service και την ατμόσφαιρα δεν έχει καμμία σχέση με την περιγραφή του "Γαστρονόμου». Είναι δυστυχώς απορίας άξιον πως συνελεστές όπως ο «Γαστρονόμος» της «Καθημερινής», το Μουσείο Μπενάκη, η γνωστή και πολύ αξιόλογη chef Νενα Ισμυρνόγλου, η Masrercard και η… (υποτιθέμενη) κουζίνα της Σμύρνης κατάφεραν να δώσουν μια τόσο χαμηλής ποιότητας εκδήλωση.
Το μενού
Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται…
Πρωτο πιάτο -πιάτο υποδοχής- όλα κονσερβα! Λακέρδα κονσέρβα, τουρσιά κονσέρβα…
Οι λαχανοντολμάδες που ακολούθησαν (ένας ήταν, ο πληθυντικός της περιγραφής στο μενού μάλλον... υπερβολη!) αποδεκτος, η σκορδαλιά πολύ ελαφρια - λες και ξέχασαν το σκόρδο!
Τα διάσημα σουτζουκάκια, το γαστρονομικό «σήμα κατατεθέν» της σμυρναΐικης κουζίνας, ισως το πιό σπογοητευτικό έσεσμα:. Με μια λέξη, πέτρα!
Σκληρά, σαν παρατηγανισμένα κεφτεδάκια, ακάλυπτα απο τη γνωστή κόκκινη πικάντικη σάλτσα (με κάποια άσπρη(!) σως απο κάτω), σίγουρα οχι σμυρναίικα… Η φωτογραφία τα λέει όλα!
Οι γαρίδες στον ταβά καλές, η ρεγγοσαλάτα -ίσως το καλύτερο πιάτο- , κατάμαυρη, πικάντικη, πολύ νόστιμη. Ακολούθησε ένα ψάρι με σαφραν αδιάφορο, με ένα απαράδεκτα άνοστο -και καθόλου πολίτικο- πιλάφι, και στη συνέχεια μουσακάς, νόστιμος μεν, αλλά πνιγμένος στο γαρύφαλο! Η μόνη επίγευση που έμενε ήταν αυτή του γαρύφαλου που τελικά επικάλυπτε κάθε άλλη γεύση.!
Εδώ φτάσαμε στα όρια των αντοχών μας: δεν αντέξαμε μέχρι το τέλος, σηκωθήκαμε και φύγαμε, και έτσι δεν μπορώ να σας πω τίποτα για το παγωτό, την ποικιλία γλυκών, το χαλβά και το λικερ.
Τα κρασιά
Ησαν η απόλυτη σποτυχία: Ενα λευκό, ένα ροζέ και ένα κόκκινο κάλυπταν όλα τα πιάτα της εκδήλωσης, και με επιλογή του πελάτη! Θα περίμενα ένα pairing κρασιών με πιάτα, αλλά…Οσο για τα τρία κρασιά,το λευκό κρασι δεν πινόταν, το γνωστό Monograph ροζέ της Γαίας αποδεκτό βέβαια, αλλά η φθηνότερη σειρά της Γαίας. Το κόκινο αγιωργήτικο δεν το δοκιμάσαμε.
Είναι προφανές οτι η επιλογή των κρασιών έγινε με κριτήριο την τιμή. Βέβαια, στα 60€ το άτομο, θα μπορούσαν να έχουν εξαιρετικά κρασια να σερβίρουν, και είμαι βέβαιος οτι εάν αναζητούσαν sponsoring, θα το έβρισκαν οπωσδήποτε. Αλλα… ούτε αυτό έγινε.
Το Service
Δεν θα πω οτι ήταν κακο. Απλά άνευρο, διεκπεραιωτικό, αδιάφορο, με σερβιτόρους που δεν σου χάριζαν ένα χαμόγελο και με άγνοια του τι σέρβιραν… τυπικό service μέτριας ταβέρνας η catering.
Το εστιατόριο-η ατμόσφαιρα
Σίγουρα δεν χαρακτηρίζει κανείς το εστιατόριο του Μουσίου Μπενάκη "ατμοσφαιρικό"! Και ασφαλώς καμμιά μεταφορά « στις βεγγέρες των σπιτιών μιας πόλης εμπορικής, κοσμοπολίτικης» δεν υπήρξε.
Είναι το γνωστό καφέ του Μουσείου, ένα τυπικό εστιατόριο της σειράς, δίπλα στο βιβλιοπωλείο του Μουσείου, χωρίς χρώμα, με εκτυφλωτικό φωτισμό, αδιάφορο.... Οι Φωτογραφίες και καρτ ποστάλ από τη Σμύρνη του άλλοτε, οι οποίες παραχωρήθηκαν από το Μουσείο Μπενάκη, δυστυχώς δεν έφθασαν να δημιουργήσουν τη ατμόσφαιρα που υπόσχονταν οι περιγραφές... καλές πι προθέσεις, αλλά δεν φτάνουν.
Η Μουσική
Η εκδήλωση συνοδευόταν από μουσική της Σμύρνης και του μικρασιάτικου Ελληνισμού. Γνωστά τραγούδια, με εκτέλεση δυστυχώς «μανιερίστικη», υπερβολική. Σε μια εκδήλωση για τη Σμύρνη, πιστεύω οτι τα τραγούδια θα έπρεπε να εκτελούνται όσο πλησιέστερα γίνεται στα αυθεντικα… Εν τούτοις, ήταν ένα από τα ελάχιστα θετικά της εκδήλωσης.
Και το μεγάλο ερώτημα: Γιατί;
Γιατί η εκδήλωση; Αν δεν υπάρχει η διάθεση της σωστής οργάνωσης, το ερώτημα γίνεται κρίσιμο! Τόσοι αξιόλογοι οργανισμοί και άτομα- Γαστρονόμος, Μουσείο Μπενάκη, Mastercard (που μας έχει χαρίσει εξαιρετικές εκδηλώσεις), Νενα Ισμυρνόγλου, γιατί έπρεπε να εκτεθούν με αυτό το δυσάρεστο τρόπο; Και η δόλια η Σμύρνη, ο μικρασιατικος Ελληνισμός και η εξαιρετική γαστρονομία τους, τί έφταιγαν;
Προσωπικά, είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με τη Σμυρναΐικη κουζίνα, λόγω εξ’ αγχιστείας καταβολών: έχω δοκιμάσει υπέροχα σμυρναίικα πιάτα από Σμυρνιές νοικοκυρές (ακόμα και πρώτης γενιάς!), έχω «κληρονομήσει» αυθεντικές συνταγές, και ασφαλώς δεν περίμενα απο αυτη την εκδήλωση να μου γνωρίσει τη Σμυρναΐικη κουζίνα. Οι νέοι όμως; Αυτοί που δεν έχουν γευθεί τα αυθεντικά αριστουργήματα της κουζίνας του Μικρασιάτικου Ελληνισμού, -και ήσαν πολλοί στην εκδήλωση- τι έμαθαν; Τι κατάλαβαν; Γιατί αποπροσανατολίστηκαν σε αυτό το βαθμό;
Θα τελειώσω με ένα μεγάλο «κρίμα»… και δηλώνοντας τη βαθειά απογοήτευσή μου.
Αλλά και με μια μεγάλη απορία: τι είδαν όλοι οι δημοσιογράφοι που έγραψαν διθυραμβικές κριτικές για την εκδήλωση, που εγώ και η παρέα μου δεν καταφέραμε να δούμε; Πόσο μπορεί κανεις στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" να εμπιστευτεί τις δημοσιογραφικές κριτικές;
Ίσως γι' αυτό ο κόσμος επισκέπτεται εστιατόρια που παίρνουν καλές κριτικές από το κοινό στο Trip Advisor...
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Commenti