Θα το γράψω, γιατί οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Δεν υπονοώ απολύτως τίποτα, απλά η απορία ή η απογοήτευσή μου είναι μεγάλη…
Τελευταία διάβασα τα καλύτερα Ελληνικά εστιατόρια για το 2021 που δημοσίευσε το FNL guide. Το οτι εκτιμώ τον Πάνο Δεληγιάννη και τη δουλειά του, όσοι με διαβάζετε το γνωρίζετε καλά…
Πρώτο εστιατόριο η Σπονδή. Πάλι! Αναρωτήθηκα λοιπόν πόσες χρονιές η Σπονδή βγαίνει πρώτη. Και ανέτρεξα στο… παρελθόν όπου διαπίστωσα οτι, απο το 2016 οταν ξεκίνησαν μέχρι φέτος, επί 6 συνεχόμενα χρόνια (πλην ενός) πρώτο εστιατόριο αναδεικνύεται η Σπονδή!
Ανέτρεξα και στους «Σκούφους» του Αθηνοράματος… εκεί τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα: μια «Σπονδή» μια κάποιο εστιατόριο του Botrini! Αυτά όμως!
Με δεδομένο ότι η «Σπονδή» παραμένει το μοναδικό διάστερο Michelin εστιατόριο στην Ελλάδα για πολλά χρόνια και σε συνδυασμό με τις επιλογές FNL-Αθηνοράματος (τις οποίες τα Michelin τις επιβεβαιώνουν, δεδομένου ότι σε αυτά αποκλείονται οι επιλεκτικές… συμπάθειες), το συμπέρασμα που προκύπτει είναι μάλλον θλιβερό για την Ελληνική γαστρονομική σκηνή…
Επί τόσα χρόνια, δύο εστιατόρια παραμένουν πρώτα, και κανένα άλλο Ελληνικό εστιατόριο δεν κατάφερε να τα ξεπεράσει! Κανένας Έλληνας chef δεν κατάφερε να χαρίσει δημιουργίες πάνω από τους διαδοχικούς chef της «Σπονδής» η τον Μποτρίνι! Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν!
Αλλά και πέρα από αυτά, η πρώτη εξάδα σχεδόν κάθε χρόνο η ίδια: Χύτρα, Πέλαγος, Matsuhisa και Βαρούλκο (που θα βρίσκεται πάντα εκεί υποθέτω ακόμα και αν… κλείσει!)
Μήπως, λέω εγώ επικαλούμενος σκέψεις φίλης Sommelier, η Ελληνική κουζίνα και τα εστιατόρια έχουν χωριστεί σε δύο επίπεδα στο μυαλό των κριτών, όπου η μεταπήδηση απο το ένα στο άλλο είναι σχεδόν αδύνατη; Μήπως αγνοούνται εστιατόρια εξω απο τα πανάκριβα gourmet, όπου το κοινό δεν πάει να «δοκιμάσει», αλλά να περάσει… καλά με την παρέα του; Γιατί όποιος μας πει οτι πέρασε καλά με φίλους στο νεότευκτο Delta, μάλλον πλάκα θα μας κάνει: εξαιρετικά πιάτα, ναι… εξαιρετικό «μινιμαλ» σχεδόν ασηπτικό περιβάλλον, απόλυτα ψυχρό, και ένας καταιγισμός (εξαιρετικών) πιάτων του μενού με το άγχος «να προλάβουν» τα 17 πιάτα… ναι, εμπειρία σίγουρα, αλλά οχι διασκέδαση τουλάχιστον όπως ο ταπεινός εγώ την εννοώ… Μήπως εστιατόρια όπως το εξαιρετικό Aleria, η ο επίσης εξαιρετικός «Βασίλαινας» δεν θα περάσουν ποτέ, ότι και να κάνουν, το τεχνητό όριο της κατηγορίας τους;
Ας το ξανασκεφθούν οι κρίνοντες… μια φρέσκια ματιά, μια υπέρβαση νομίζω οτι είναι απαραίτητη… τουλάχιστον για να… αποκατασταθεί η χαμένη τιμή των Ελλήνων chef… που τα μέχρι τώρα αποτελέσματα τους αδικούν (ή όχι;)….
Θα ήθελα την άποψη των φίλων….
ΥΓ: Επισημαίνω εδώ -για σύγκριση- ότι το περίφημο elBulli του Chef Ferrand Adria που είχε 3 αστέρια Michelin και ήταν ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο, δεν «έπιασε» το ρεκορ της «Σπονδής». Έλαβε την πρώτη θέση στο Restaurant Top 50 το 2002. Στη συνέχεια, το 2005, κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Κέρδισε ξανά την πρώτη θέση το 2006 και διατήρησε αυτόν τον τίτλο το 2007, το 2008 και το 2009, σημειώνοντας μοναδικό ρεκόρ 5 φορές στην πρώτη θέση και 4 συνεχόμενων…
Comments