Σήμερα η πρώτη πραγματικά χειμωνιάτικη ημέρα... βροχή, ψύχρα, άρα… μέσα και ευκαιρία για μαγειρικά κατορθώματα!
Γύρω στα 300 μέτρα μετά το House of Wine επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως στο Χαλάνδρι βρίσκεται ένα κατάστημα-θησαυρός πραγματικός, που διαθέτει τρόφιμα από ένα ευλογημένο νησί στον τομέα αυτό, τη Νάξο: τυριά πολλά, με κορυφαία το υπέροχο αρσενικό, την πασίγνωστη γραβιέρα, αλλά και ξινομυζήθρα, γίδινο, λαδοτύρια κλπ., πατάτες Νάξου, γλυκά, και κρέατα.
Πριν μια εβδομάδα αγόρασα διάφορα τυριά και στη συνέχεια πήγα στα κρέατα. Ρώτησα αν είχε σιτεμένες (παλαιωμένες) κοπές. Δεν είχε παρά μόνο 7-8 ημερών. Δίστασα στην αρχή, έψαχνα για κρέας στη σχάρα, και τελικά αγόρασα για δοκιμή δύο μπριζόλες (κάτι κοντά στο porterhouse- κοντρα με το κόκαλο για τους ρέκτες του είδους!) 7 ημερών.
Τις άφησα στο ψυγείο άλλες 5 ημέρες, και αποφάσισα να κάνω τη δοκιμή με την πρώτη σήμερα!
Βγήκε λοιπόν το πρωί από το ψυγείο σε πιάτο, πέρασε με μεγάλη επιτυχία την «δοκιμή του δάχτυλου», ΔΕΝ αλατοπιπερώθηκε -αυτό θα γίνει μετά το ψήσιμο.
Με τι θα συνοδευτεί; Ασφαλώς με πατατούλες τηγανητές Νάξου. Όσο για κάποια σως, είμαι συνήθως επιφυλακτικός. Στο ψυγείο βρήκα Chutney σύκου αλλά και Ρετσέλι, φτιαγμένα και τα δύο με τα… χεράκια μου από σύκα της περίφημης συκιάς της Τσαγκαράδας!
Υποθέτω οτι γνωρίζετε το Chutney. Οι περισσότεροι δεν θα γνωρίζετε το Ρετσέλι! Είναι γλυκό-μαρμελάδα της Cucina Povera, και ταιριάζει εξαιρετικά με τα ψητά κρέατα στη σχάρα! Αν σας ενδιαφέρει, δείτε εδώ σε video πως φτιάχνεται: https://youtu.be/37mhx_wakkA
Τι διαλέγω λοιπόν για συνοδεία; Θεωρητικά, ταιριάζει καλύτερα το Chutney, αλλα…. λέω να δοκιμάσω και τα δύο!
Όσο για το κρασί… και επειδή σταθερά θεωρώ οτι το Syrah είναι κορυφαίο για τα ψητά κρέατα, έχω βγάλει ενα Αβαντίς Syrah… αλλά αν η ποιότητα του κρέατος είναι εξαιρετική θα ανοίξω ενα Syrah Collection 2018 των φίλων μου Απόστολου και Λέγκας επίσης!
Το ψήσιμο και... η απόλαυση!
Έτσι λοιπόν, η μπριζόλα ψήθηκε στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι, και βγήκε όταν η εσωτερική θερμοκρασία έφθασε τους 52 βαθμούς. Δηλαδή rare-medium rare στην αγγλική ορολογία, ή saignante στη Γαλλική.
Έμεινε στο πιάτο για 6-7 λεπτά σκεπασμένη με αλουμινόχαρτο, και στη συνέχεια κόπηκε και σερβιρίστηκε.
Με μια λέξη, αποκάλυψη! Θα χρησιμοποιήσω την αδόκιμη έκφραση «έλιωνε στο στόμα»… ζουμερή, τρυφερή, εξαιρετικά νόστιμη, από τις ωραιότερες που έχω δοκιμάσει! Συνοδεύτηκε με διπλοτηγανισμένες πατατούλες Νάξου -και αυτές υπέροχες!
Όσο για το κρασί, και επειδή σταθερά θεωρώ οτι το Syrah είναι κορυφαίο για τα ψητά κρέατα, είχα διαλέξει ενα Αβαντίς Syrah… αλλά η ποιότητα του κρέατος τελικά με… υποχρέωσε να ανοίξω ένα Syrah Collection 2018 των φίλων μου Απόστολου και Λέγκας επίσης, που βέβαια ταίριαξε «γάντι».
Ήταν πραγματικά ένα εξαιρετικό γεύμα, όπου όλα πλησίασαν την τελειότητα: κρέας, ψήσιμο (να ευλογήσουμε και τα γένια μας!), πατάτες, κρασί… όλα. Και εδώ θα πω κάτι που οι λάτρεις του καλού φαγητού το γνωρίζουν πολύ καλά: όταν ΟΛΕΣ οι συνιστώσες σε ένα δείπνο είναι τέλειες (φαγητά, κρασιά, service, περιβάλλον και -βέβαια!- παρέα), το αποτέλεσμα, η αίσθηση ικανοποίησης που μένει μετά το γεύμα είναι πολύ μεγαλύτερη του αθροίσματος των συνιστωσών του.
Επίσης… δεν είναι απαραίτητη η έξοδος σε εστιατόριο για να απολαύσετε ένα υπέροχο γεύμα! Μπορείτε κάλλιστα να το απολαύσετε σπίτι, τώρα μάλιστα που λόγω καιρού φαίνεται οτι ξεκίνησε η περίοδος του cocooning!
Στην υγειά σας!
Comments