Μπράβο τους! Θα πρέπει να είναι υπεράνθρωποι ή… γαργαντούες! Ειλικρινά τους θαυμάζω…
Πως στην ευχή κάποιοι κριτικοί εστιατορίων (ή κριτικοί γεύσης, ή δημοσιογράφοι γεύσης ή όπως θέλετε πέστε τους) καταφέρνουν να δοκιμάσουν και να σχολιάσουν όλα τα (10ή ή και 20!) πιάτα ενός εστιατορίου και να έχουν άποψη για ΟΛΑ, εμένα με ξεπερνάει! Συνήθως δε όλα είναι εξαιρετικά!
Μήπως τους τα σερβίρουν σε πιατάκια… καφέ; Ή κάνουν ειδικές «γαστριμαργικές» συνεδρίες από το πρωΐ μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα; Δεν καταλαβαίνω…
Και τελευταία απορία μου: τα πληρώνουν τα πιάτα που δοκιμάζουν; Όλα; Και τα 17 που δοκίμασε ο άλλος τελευταία και τα εκθειάζει με τόση ζέση; Γιατί αν ΔΕΝ τα πληρώνουν, υπάρχει κάποιο θεματάκι… αξιοπιστίας! Ή έτσι συνηθίζεται; Μήπως στον ενθουσιασμό συμβάλλει και αυτό… λίγο; (λαδωμένο αντεράκι;)
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι ανόητοι ή περίεργοι, φαίνεται! Αυτοί π.χ. που δοκιμάζουν τα υποψήφια εστιατόρια για αστέρι Michelin… που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους, που πάνε σαν απλοί πελάτες και τρώνε incognito, και που πληρώνουν κανονικά στο τέλος! Αν είναι δυνατόν!
Στο εξωτερικό οι κριτικοί εστιατορίων παραμένουν άγνωστοι. Γιατί πρέπει να κρίνουν τι προσφέρει το κάθε εστιατόριο στον πελάτη του, όχι τι προσφέρει σε έναν κριτικό! Ούτε φωτογραφίες τους δεν υπάρχουν στα site ή τα έντυπα που γράφουν! Εδώ βέβαια, στο μικρό «χωριό» που λέγεται Αθήνα, όλοι ξέρουν όλους! Αλλίμονο! Και γελάω όταν ο κριτικός γεύσης αισθάνεται πολύ «σπουδαίος» όταν αποκαλύπτει ότι το τάδε εστιατόριο τον κάλεσε σε ειδικό γεύμα για να δοκιμάσει και να γράψει για τα πιάτα του!
Σε ποιούς αναφέρομαι ρωτάτε; Σιγά μη σας το πω! Πάνε αυτά πχιά! Βρείτε τους μόνοι σας! Όταν πλησιάζεται θα σας λέω «ζεστό»… σαν το παιγνίδι! Τώρα, μετά τον Εξώδικο Στεργίδη, θα φυλάω τα… νώτα μου, έχω καταφοβηθεί!🤣
Σοβαρά τώρα; Αυτή είναι η «κριτική εστιατορίων»; Το να καταβροχθίζεις (υποτίθεται, ΟΚ!) 17 πιάτα και να μην προφταίνεις να σηκώσεις το κεφάλι σου να δεις που είσαι, το εστιατόριο, το ύφος του, τους πελάτες που συχνάζουν εκεί… το service, και ακόμα την παρέα σου, τα δικά σας ανθρώπινα, προσωπικά σχόλια. Είναι καιρός τώρα που ο μεγάλος Matthew Fort στον Guardian και ο Jonathan Meades στους Times του Λονδίνου ξεκαθάρισαν και οι δύο ότι το φαγητό δεν έχει να κάνει μόνο με τη γεύση και την υφή. Έχει να κάνει με την πολιτική και την ιστορία, την αγάπη και το σεξ, το περιβάλλον, την αρχιτεκτονική και πολλά άλλα.
Το ίδιο και οι κριτική του, και βέβαια οι κριτικοί του….
Opmerkingen