Το 4ο μάθημα του «Οινικού Νηπιαγωγείου» είναι εδώ! Καλή μελέτη!
Μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά το κρασί μοιάζει σε πάρα πολλά με την κλασσική μουσική: κάποιοι την μισούν, άλλοι την ανέχονται, πολλοί την ακούν ευχάριστα και κάποιοι την λατρεύουν, και τέλος για κάποιους αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους.
Γιατί όμως να συσχετίσουμε κρασί και μουσική;
Γιατί αυτός ο συσχετισμός θα μας διευκολύνει στην κατανόηση των ιδιοτήτων του κρασιού. Μπορεί κάποιος να μην έχει βάλει ποτέ στο στόμα του κρασί, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει μουσική!
Κανείς δεν ξεκίνησε την επαφή του με την μουσική ακούγοντας «δύσκολους» συνθέτες, Μπαχ ή Σένμπεργκ ή ακόμα Ξενάκη. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν ακούγοντας τα βαλς του Γιόχαν Στράους- απλές, ευχάριστες μελωδίες, ξεκάθαρες και σαφείς… αρεστές σε όλους! Δύσκολα δεν θα αρέσει σε κάποιον π.χ. ο «Γαλάζιος Δούναβης». Αν δεν τον έχετε ακούσει, ακούστε τον εδώ (https://youtu.be/dJVGEIFFVEo) και θα καταλάβετε…
Το ίδιο συμβαίνει και με το κρασί… αντίστοιχα των βαλς του Στράους είναι τα ελαφρά, αρωματικά λευκά κρασιά, χωρίς πολυπλοκότητα, ευχάριστα και δροσερά στο στόμα… Μαλαγουζιές και Μοσχοφίλερα, κρασιά από δύο απλές ελληνικές λευκές ποικιλίες, είναι αυτά με τα οποία θα ξεκινήσει κάποιος ευχάριστα την οινική του διαδρομή!
Δεν είναι όμως μόνο τα βαλς και οι μελωδίες που γοητεύουν τους αρχάριους της μουσικής: όσο και αν σας φανεί παράξενο, είναι και τα… εμβατήρια! Ακούστε εδώ (https://youtu.be/BK2l11Gs3aM) την εισαγωγή (ουβερτούρα) από την όπερα «Γουλιέλμος Τέλλος» του Gioachino Rossini και θα καταλάβετε: ένταση, δύναμη, ρυθμός… οι ίδιες ιδιότητες εξηγούν και την αγάπη των αρχαρίων του κρασιού που δεν έχουν ξεκινήσει συστηματικά και με καθοδήγηση την οινική τους πορεία (ιδιαίτερα των γυναικών!) για τα δυνατά, έντονα κόκκινα κρασιά! Ρωτήστε κάποια/ κάποιον νέο -ιδιαίτερα αυτοδίδακτο- φίλο του κρασιού αν θα προτιμούσε να πιείτε σε μια κοινή σας έξοδο λευκό ή κόκκινο, και με πιθανότητα πάνω από 70% (80%+ για τις γυναίκες- μη με ρωτήσετε γιατί!) θα σας απαντήσει «κόκκινο». Και αυτά είναι συνήθως έντονα, πληθωρικά κόκκινα, με δυνατά αρώματα και γεύσεις.
Επομένως… σε μια καθοδηγούμενη εισαγωγή ενός αρχάριου στο κρασί, με τι είδος κρασιού θα τον προτρέψουμε να ξεκινήσει; Με «βαλς» ή «εμβατήριο»;
Η απάντηση είναι με ελαφρά, αρωματικά λευκά… ναι, με τα οινικά βαλς και όχι με τα εμβατήρια! Θα ρωτήσετε ασφαλώς «γιατί», αφού τα δεύτερα αρέσουν στους αρχάριους περισσότερο από τα πρώτα;
Γιατί ο σκοπός της καθοδηγούμενης οινικής εκπαίδευσης είναι η εξοικείωση του αρχάριου με το τεράστιο φάσμα των λεπτών γεύσεων και αρωμάτων που μπορεί να απολαύσει κάποιος σε ένα κρασί… είναι οι «νότες», τα ντο ρε μι του κρασιού, οι “οινικοί φθόγγοι», τα στοιχεία που το συνθέτουν σε μια αναγνωρίσιμη, απολαυστική οινική μελωδία… Υπάρχουν και στο κρασί κλίμακες -κρασιά σε Ματζόρε ή Μινόρε, οκτάβες - γεύσεις και αρώματα με διαφορετική «τονικότητα» όπως στη μουσική, υψηλές ή χαμηλές, που διαφοροποιούν το κάθε κρασί απο κάποιο άλλο.
Στην αναγνώριση και στην απόλαυση αυτών πρέπει να εξασκηθεί ο αρχάριος, και αυτό το προσφέρουν τα απλά, κομψά αρωματικά λευκά. Είναι αυτά που «ψυθιρίζουν»… Αντίθετα, τα έντονα κόκκινα «φωνάζουν», καλύπτουν με τη δύναμή και την έντασή τους αυτές τις «νότες», τις «οκτάβες» και τις διαφορετικές «τονικότητες», και τις κάνουν σχεδόν αόρατες στον αρχάριο… ναι, υπάρχουν και στα κόκκινα και συνιστούν την λεγόμενη «πολυπλοκότητα» στην οινική γλώσσα, μια ιδιότητα κυρίως των κόκκινων κρασιών που πολλοί την αναφέρουν και λίγοι την αναγνωρίζουν…. θα μιλήσουμε και για αυτή στη συνέχεια.
Μην ανησυχείτε… όπως και στη μουσική δεν θα μείνετε για πάντα στα βαλς του Strauss, το ίδιο θα συμβεί και με το κρασί… Στη συνέχεια και όσο η εμπειρίες μεγαλώνουν, πιο πολύπλοκα μουσικά κομμάτια ή κρασιά θα αρέσουν: Μότσαρτ, Μπραμς, Σοπέν είναι για την μουσική τα αντίστοιχα των Sauvignon Blanc, Pinot Noir, ελαφρών Merlot αλλά και Λημνιώνας, Αγιωργίτικων δεξαμενής και Ασύρτικων εκτός Σαντορίνης, όπου η σχετική πολυπλοκότητα αλλά κυρίως η κομψότητα των μουσικών ήχων συμβαδίζει με την αυξημένη πολυπλοκότητα και κομψότητα αρωμάτων και γεύσεων των κρασιών.
Η πείρα έρχεται να αναζητήσει την πραγματική μουσική πολυπλοκότητα αλλά και αυστηρότητα ή στιβαρότητα ύφους σε συνθέσεις των Μπετόβεν και Μπαχ και άλλων κλασσικών ή μπαρόκ συνθετών, όπως αντίστοιχα η οινική πείρα σε κρασιά υψηλής αρωματικής και γευστικής πολυπλοκότητας, Μπορντώ blends, Cabernet Sauvignon, Syrah, Ξινόμαυρα και κρασιά παλαίωσης, όπως και Ασύρτικα Σαντορίνης η τα βαρελάτα Chardonnay…
Τέλος, ο έμπειρος οινόφιλος με πολλά χρόνια γευστικής οινικής απόλαυσης θα εκτιμήσει κρασιά που μπορεί να μην είναι καθόλου αρεστά στον αρχάριο (προφανώς δεν θα τα… δυσφημήσω εδώ, αλλά ένα παράδειγμα είναι τα λεγόμενα «Φυσικά κρασιά»), όπως και ο αντίστοιχα έμπειρος φίλος της μουσικής θα «απολαύσει» συνθέσεις Σένμπεργκ, Ξενάκη, Χρήστου ή άλλων σύγχρονων συνθετών όπου η αρμονία λείπει από τα ακούσματα και που μερικά είναι σχεδόν… αφόρητα στα αυτιά μη εκπαιδευμένων ακροατών!
Τα κρασιά της αρχής
Το ότι το Οινικό νηπιαγωγείο μας λειτουργεί στο Internet δεν σημαίνει οτι θα μείνουμε στη θεωρία. Το κρασί είναι «πράξη», απόλαυση, και η θεωρία για ένα «πρωτάκι» του νηπιαγωγείου τελειώνει τη στιγμή που το κρασί βρέχει τα χείλη του…
Ποια κρασιά λοιπόν είναι πιο κατάλληλα να δοκιμάσουμε; Σε ποιά λευκά κρασιά θα αναγνωρίσουμε ιδιότητες που αναφέραμε για τη μουσική; Με ποια κρασιά θα αναγνωρίσουμε τις «οινικές οκτάβες», τις «κλίμακες», νότες και φθόγγους;
(συνεχίζεται… μείνετε συντονισμένοι!)
Komentar