Αποφεύγω να γράφω για κρασιά που δεν μου αρέσουν… και δυστυχώς είναι τα περισσότερα από αυτά που δοκιμάζω. Το αποφεύγω απο σεβασμό στον κόπο των οινοποιών -το έχω ξαναπεί αυτό σε μια ανάρτησή μου όταν σε μια ομάδα από την οποία αποχώρησα… έντρομος, κάποιος ξερόλας δήλωσε υπερήφανα -έτσι, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς!- ότι το τάδε κρασί δεν του άρεσε! Το αποφεύγω ιδιαίτερα σε κρασιά νέων οινοποιών γιατί εκεί ελπίζω οτι με τον καιρό και την προσπάθεια τα κρασιά θα βελτιωθούν… το έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει. Το αποφεύγω επίσης γιατί το κρασί που δεν αρέσει σε εμένα μπορεί να αρέσει σε δεκάδες άλλους… de gustibus et coloribus non est disputandum έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, περί ορέξεως και χρωμάτων δε χωράει συζήτηση….
Εκτός βέβαια και αν με… πιέσουν οι ίδιοι οι οινοποιοί να το κάνω!
Οχι, δεν τρελάθηκα, κανένας οινοποιός δεν θα με… πίεζε να γράψω άσχημα για το ανυπόφορο κρασί του. Με πιέζουν όμως… έμμεσα! Πως; Στέλνοντάς μου τα κρασιά τους να τα δοκιμάσω!
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν οι οινοποιοί θέτουν τα κρασιά τους με την θέλησή τους στην κρίση κάποιου περιμένοντας απάντηση, τότε μπορεί να λάβουν αρνητική κριτική. Ή αρνητική βαθμολογία, γιατί το ίδιο συμβαίνει όταν ο οινοποιός στέλνει τα κρασιά του σε κάποιο διαγωνισμό οίνου.
Μου στέλνουν λοιπόν κρασιά να δοκιμάσω, περιμένοντας κάποια δημόσια (θετική, βέβαια) κριτική. Και όταν δεν γράφω τίποτα, με… βομβαρδίζουν με μηνύματα ρωτώντας με αν τα δοκίμασα, πότε θα τα δοκιμάσω και τέλος γιατί δεν τα δοκιμάζω! Παιδιά, τα έχω δοκιμάσει… αλλά τι να γράψω; Οτι δεν πίνονται; Πως να σας πω κάτι τέτοιο, έστω και ιδιωτικά, σε μήνυμα; Μου είναι δύσκολο, και δεν είμαι καλός στα ψέμματα ώστε να… χρυσώσω το χάπι!
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι… θυμώνουν! Γιατί αν δεν τους στείλω ιδιωτικά κάποια απάντηση θεωρούν οτι τους αγνοώ, αλλά και αν τους στείλω μια αρνητική κριτική είναι τόσο σίγουροι ότι τα «διαμαντάκια» τους είναι τα καλύτερα του κόσμου, ώστε εγώ είμαι ο «κακός», «δεν ξέρω τι μου γίνεται», «άσχετος» κλπ κλπ. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις οινοποιών που αποδέχονται την αρνητική -έστω και ιδιωτική-κριτική…
Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση στην οποία μπαίνω στον… πειρασμό να γράψω αρνητική κριτική: Είναι μερικοί οινοποιοί που βρίσκουν κάποιους «οινοκριτικούς» της συμφοράς, κάποιους εστιάτορες στους οποίους «χαρίζουν» τα κρασιά τους, κάποιους «ειδήμονες» με σπουδές WSET που γράφουν τα καλύτερα για το «διαμαντάκι» τους…
Λοιπόν… ναι, έχω υπομονή, αλλά κάποτε και αυτή τελειώνει. Ιδιαίτερα για τους τελευταίους, συνιστώ να πάψουν να τρίβονται στη γκλίτσα του τσοπάνη… ιδιαίτερα κάποιοι στην πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, που αυτοχαρακτηρίζονται «μικροί οινοποιοί», ας καταλάβουν οτι… δεν το έχουν! Ότι και να κάνουν, Γεροβασιλείου ή Σκούρας δεν θα γίνουν ποτέ… η αριστεία είναι μια πυραμίδα, στενή στην κορυφή και πλατειά στη βάση.
Στην υγειά σας…
Comentários