Βλέπω τα λεγόμενα “Industrial Style” wine bars, wine bistro και wine restaurants να παίρνουν τ’απάνω τους. Και επειδή δεν είμαι μόνο φίλος του κρασιού αλλά και Αρχιτέκτονας, ο συνδυασμός του όρου με χώρους εστίασης στην Αθήνα του 2022 είναι αλήθεια οτι μου δημιουργεί ερωτηματικά…
Είναι απαραίτητο ένα παρατημένο εργοστάσιο, μια παλιά βρομερή αποθήκη σε βιομηχανική περιοχή, κάποιος ερειπωμένος χώρος σαν βάση ή «καμβάς» για να πάρει στο εσωτερικο του σάρκα και οστά ένα «industrial wine bar»;
Όχι βέβαια! Ή τουλάχιστον όχι απαραίτητα. Γιατί δεν είναι το είδος του κτιρίου ή η περιοχή που βρίσκεται το κτίριο που δίνει το βιομηχανικό ύφος ή στυλ στο χώρο, αλλά η σχεδίαση του εσωτερικού του. Ένα Wine Bar με βιομηχανικό στυλ δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε μια παλιά αποθήκη στη βιομηχανική ζώνη κάποιας πόλης, πχ Πειραιά, μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στο Κολωνάκι ή στην κορυφή του Κέντρου Πολιτισμού Νιάρχου… ναι, το πολυτελέστατο Delta έχει έντονα στοιχεία βιομηχανικού στυλ!
Πρώτα απ’ όλα τι ακριβώς είναι το industrial style;
Το Industrial style ή βιομηχανικό στυλ αναφέρεται σε μια αισθητική τάση στην εσωτερική διακόσμηση που παίρνει στοιχεία από παλιά εργοστάσια και βιομηχανικούς χώρους. Τα στοιχεία του βιομηχανικού στυλ περιλαμβάνουν παλαιό ξύλο, μέταλλο, εκτεθειμένα καλώδια ή σωλήνες, γυμνό τούβλο, βιομηχανικά φωτιστικά και εμφανές μπετόν.
Σίγουρα δεν είναι «industrial» οι βιομηχανικοί χώροι οι αφημένοι στην κατάσταση που βρέθηκαν! Η αποτυπωμένη βρομιά στους τοίχους, οι κατεστραμμένοι σοβάδες, τα σπασμένα πλακάκια και οι χίλιες δυο φθορές αφημένες ως έχουν δεν δημιουργούν industrial style!
Και όμως… σε τέτοιους χώρους στεγάζονται τα περισσότερα wine bars που χαρακτηρίζονται σαν industrial από τους αδαείς αισθητικά κριτικούς οίνου! Χώροι άσχημοι, καθόλου «ζεστοί» ώστε να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον και τη θαλπωρή που αναζητά το κρασί για να αναδειχτεί. Και αναρωτιέσαι αν το «industrial style» είναι το άλλοθι του αισθητικά απαίδευτου ιδιοκτήτη για να ξοδέψει το δυνατόν λιγότερα χρήματα στο στήσιμο του «μαγαζιού» του. Μπορεί το περίφημο «Less is more» της μοντέρνας αρχιτεκτονικής να κάνει θαύματα στα χέρια ενός ταλαντούχου designer, αλλά παραμένει απλά less στα χέρια των ατάλαντων. Εξ άλλου, ήρθε η μεταμοντέρνα άποψη για να αμφισβητήσει τις αρχές του μοντερνισμού.
Σε αντίθεση με αυτά που πιστεύει η πλειοψηφία του κοινού, ο βιομηχανικός σχεδιασμός και το στυλ, απαιτούν… χρήματα! Γιατί τα υλικά που χρησιμοποιούν είναι ακριβά: ξύλο, μέταλλο (αλουμίνιο, ανοξείδωτο σίδερο κλπ), γυαλί, γυμνό μπετόν… έπιπλα ρετρό κατασκευασμένα από ξύλο, αλουμίνιο, σίδηρο, χάλυβα, κασσίτερο, πέτρα και χαλκό, αυτά είναι τα υλικά για ένα αυθεντικό βιομηχανικό στυλ.
Δεν θα αναλύσω εδώ τους κανόνες και τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το βιομηχανικό στυλ… κανένα όμως απο τα wine bars κλπ που αναφέρονται σαν industrial δεν τα διαθέτει! Αντίθετα, κάποια που τα διαθέτουν δεν αναγνωρίζονται ούτε αναφέρονται σαν industrial. Χτυπητά παραδείγματα, το Delta στο «Νιάρχος» και το «Mouton» στο Κολωνάκι.
Τόσο τα «γιαλαντζί» όσο και τα αυθεντικά industrial style wine bars, wine bistro κλπ χαρακτηρίζονται από μια ψυχρότητα που πιστεύω ότι δεν ταιριάζει με τη ζεστασιά που απαιτείται για την απόλαυση του κρασιού και του φαγητού αλλά και που αναζητά μια παρέα για να περάσει καλά… Έχω θαυμάσει αρκετές φορές το design αυθεντικών industrial style χώρων, χωρίς όμως να αισθανθώ άνετα σε μια μακρά παραμονή μου εκεί. Έχω προσπαθήσει δύο φορές να επισκευθώ το πλέον γνωστό -γιαλαντζί!- και «παινεμένο» από τους κριτικούς οίνου σαν «industrial» wine bar και ειλικρινά… απέτυχα! Και τις δύο φορές η παρέα μου αρνήθηκε να με συνοδεύσει, την πρώτη φορά όταν το είδε από το… αυτοκίνητο πριν παρκάρουμε και μάλλον… τρόμαξε (και είχε δίκιο!) και τη δεύτερη πριν ανοίξουμε την πόρτα για να μπούμε! Στην επόμενη προσπάθειά μου θα πάω μάλλον μόνος!
Δυστυχώς, οι χώροι οίνου κρίνονται από οινοκριτικούς, με βάση κυρίως τι έφαγαν και τι ήπιαν εκεί (σωστά), με το χώρο να παίζει όμως συνήθως δευτερεύοντα ρόλο… και «βαφτίζουν» τους χώρους αυθαίρετα, με ονόματα που παραπέμπουν σε τελείως άλλα αισθητικά πρότυπα. Που όμως επηρεάζουν το κοινό που διαβάζει την κριτική τους. Το φτηνό ή φτηνιάρικο δεν χαρακτηρίζεται ούτε κολακεύεται με τον όρο «industrial»… παραμένει απλά φτηνό ή φτηνιάρικο!
Opmerkingen