Αν αφήσουμε το σωβινισμό μας στην άκρη -που προσπαθεί να βρει ελληνικές ρίζες παντού!- θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη συμβολή της Τουρκίας στην διαμόρφωση της παραδοσιακής μας κουζίνας!
Είμαι στην Τσαγκαράδα, με θέα το Αιγαίο και τις Σποράδες,και απολαμβάνω ένα υπέροχο Ιμάμ Μπαϊλντί (τούρκικο πιάτο 100%), φτιαγμένο ολοκληρωτικά από υλικά του μπαχτσέ (τούρκικη λέξη) μας, από τα χεράκια μιας… Γεωργιανής! Η πολυπολιτισμικότητα στην σωστή και σοφή της έκφραση, η γοητεία της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας, η… δόξα των μοναδικών στον κόσμο λαδερών μας!
Μελιτζάνες Ιμάμ… τι απίστευτο πιάτο, τι νοστιμιά, τι σοφή ισορροπία γεύσεων - γλύκα, οξύτητα, μπαχαρικά, ελαιόλαδο, σε σοφές αναλογίες ώστε κανένα να μην «κυριαρχεί»…
Πότε είδατε σε κατάλογο κάποιου από τα λεγόμενα gourmet εστιατόρια να υπάρχουν τα μαγικά λαδερά μας;… και ποιός θα έρθει εδώ και θα έχει τα… κότσια να μου πει ότι το Ιμαμ δεν είναι gourmet πιάτο;! Ή ο παραδοσιακός μουσακάς… ή τα υπέροχα γεμιστά -ντομάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες- ή οι λαδεροί λαχανοντολμάδες, με ρύζι και μυρωδικά… τα μανιάτικα λαδερά φασολάκια… η ρεβυθάδα, οι μπάμιες με αμπελόφυλλα, οι χάντρες επίσης, ή… ή…
Βέβαια, οι σύγχρονοι chef μας τα σνομπάρουν όλα αυτά και προτιμούν να ασχολούνται με… κονφί, ceviche, tartar, gaspatso, μπρεζάα, τσορίθο και άλλα… εισαγόμενα ή «πειράγματα» των πιάτων της παραδοσιακής μας κουζίνας που τα κάνουν… αγνώριστα! Και δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοήτευση και την έκπληξη των Ελλήνων μαγείρων, όταν άκουσαν τον μεγάλο Ferrand Adria να τους… επιπλήττει γιατί με τόσες εκπληκτικές πρώτες ύλες και τέτοια παραδοσιακή κουζίνα ασχολούνται με ξένα πρότυπα!- ακόμα γελάω!
Βέβαια, για εμάς τους φίλους του κρασιού, το ταίριασμα λαδερών και κρασιών ενισχύει την απόλαυση: Ποιά κρασια; Μα… τα ροζέ είναι σαν να φτιάχτηκαν με τα λαδερά στο μυαλό των οινοποιών! Και αν όχι όλα, τα ροζέ «φαγητού» με πολυπλοκότητα και μετρημένη ανθικότητα (Πέπλο Σκούρα) και τα «Ελληνικά» ροζέ (Βυσσινόκηπος Παλυβού) ταιριάζουν «γάντι» με όλα τα λαδερά! Το ίδιο και τα ελαφριά κόκκινα δεξαμενής (Λημνιώνα Ζαφειράκη) αλλά και κάποια βαρελάτα λευκά… (εγώ πάντως σήμερα ήπια μπύρα!)
Ονειρεύομαι ένα εστιατόριο σύγχρονο, με πρότυπο το «κλασσικό» Ideal στην Πανεπιστημίου, που θα σερβίρει την παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα όπου τα λαδερά θα έχουν κυρίαρχη θέση, καθώς και την υπέροχη αστική κουζίνα όπως τη διαμόρφωσε ο μεγάλος Τσελεμεντές… αλλά σε άψογο περιβάλλον και service, με τη σωστή λίστα κρασιών, σωστά ποτήρια και σεβασμό στην «Ελληνικότητα» ή την πολυπολιτισμικότητα της παραδοσιακής μας κουζίνας… Ζητάω πολλά; Μάλλον… αλλά το εγχείρημα με γοητεύει και αν ο Φάουστ δεν ήταν παραμύθι, θα γινόμουν νεότερος μόνο για αυτό! (ΟΚ, και για… λίγα ακόμα!🤪)…
Τώρα, μετά την απόλαυση του Ιμάμ, θα απολαύσω τον τούρκικο ( ή βυζαντινό, πάντως όχι Ελληνικό!) καφέ μου, και στη συνέχεια την απαραίτητη σιέστα (Ισπανική λέξη)…
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Υ.Γ. Η καλοκαιρινή μου… μεταμόρφωση σε περιστασιακό ξενοδόχο (AirBnb) μου έχει επιτρέψει να εκτιμήσω την τάση των ξένων φιλοξενουμένων μου (δεν είναι όποιος και όποιος!) να αναζητούν με… μανία την γνήσια Ελληνική κουζίνα! Και ευτυχώς, η Τσαγκαράδα έχει μερικά πρώτης γραμμής παραδοσιακά εστιατόρια, που με βγάζουν ασπροπρόσωπο…
コメント