Ή
Γκρίνιας εγκώμιον…
Θυμάστε το "The Network" του Sidney Lumet; Μια εξαιρετική ταινία με τους Faye Dunaway, William Holden, Peter Finch, και Robert Duvall. Με 4 Όσκαρ και τον αξέχαστο "ιεροκήρυκα" της TV Howard Beale (Peter Finch) να εκφωνεί τον περίφημο λόγο του στο Κανάλι. Έργο του 1976... και ο μονόλογος του Peter Finch είναι σαν να μιλάει για την σημερινή Ελλάδα... Δείτε το video πριν συνεχίσετε το διάβασμα!
"I'm as mad as hell and I'm not going to take it anymore!" φωνάζει στο έργο ο Howard Beale - μήπως είναι καιρός να βγούμε και εμείς στα ... παράθυρα και να αρχίζουμε να φωνάζουμε ότι δεν πρόκειται πια να ανεχθούμε κάποια πράγματα;
Ίσως... για τα κοινωνικά και οικονομικά θέματα που αφορούν όλους μας, μπορεί και να έχουμε φτάσει στο σημείο τρέλας του Howard... Για άλλα παράξενα και περίεργα, ίσως αρκεί απλά να αρχίζουμε να γκρινιάζουμε.
Τι είναι άραγε η γκρίνια;
Το λεξικό την προσδιορίζει σαν "συνεχή ενοχλητικά παράπονα". Αλλά... ενοχλητικά σε ποιούς;
Και πότε τα "παράπονα" γίνονται ενοχλητικά; Από τον παραπάνω ορισμό φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει όταν αυτά είναι συνεχή... Λέμε ότι κάποιος είναι γκρινιάρης όταν η μιά στις δυό κουβέντες του είναι παράπονο, διαμαρτυρία, καταγγελία... Αλλά, επιτέλους, όλοι ξέρουμε ότι ζούμε σε μια τρελαμένη κοινωνία μιας χώρας όπου όλοι και όλα έχουν ξεσαλώσει! Πως λοιπόν τα παράπονα να μην είναι "συνεχή";
Υπάρχει άραγε "εποικοδομητική γκρίνια";
Εγώ -καθ' έξιν γκρινιάρης- ασφαλώς θα
συμφωνήσω. Ίσως και υπερθεματίσω μάλιστα λέγοντας ότι η γκρίνια στις 90% των περιπτώσεων είναι εποικοδομητική: Γιατί γκρινιάζει κάποιος και διαμαρτύρεται για πράγματα που τον ενοχλούν, και που πιθανότατα ενοχλούν και άλλους...
Είναι ο Έλληνας γκρινιάρης;
Όσο και αν σας φανεί παράξενο, δεν νομίζω... θα έλεγα μάλιστα το αντίθετο. Η πλειοψηφία αποφεύγει τη γκρίνια ή το κοντράρισμα στις περισσότερες περιπτώσεις, και μάλλον αποδέχεται συνήθως στωικά πράγματα και καταστάσεις για τις οποίες θα έπρεπε να βάλει τις φωνές! Είναι αυτό το "δε βαριέσαι καημένε; Θα χαλάσω τη βραδιά μου εγώ τώρα; Άστο..."
Είναι γιατί έχει συνηθίσει να υπομένει, είναι γιατί οι περισσότεροι αποφεύγουν τις "εντάσεις", είναι γιατί τις περισσότερες φορές -από καθαρό κόμπλεξ- διστάζει να εκφέρει την άποψή του σε κάποιον που τον θεωρεί "ειδικό" στο αντικείμενό του. Έχετε δει τόσους και τόσους να "στριφογυρίζουν" σαν τον καλύτερο wine expert, να μυρίζουν και να δοκιμάζουν το κρασί που τους σερβίρεται. Έχετε όμως δει έστω και έναν να το γυρνάει πίσω σαν απαράδεκτο, χαλασμένο, ξεθυμασμένο;
Γιατί σας λέω τα παραπάνω; Μα, όπως ήδη καταλάβατε, γιατί πρόκειται να σας παροτρύνω να γκρινιάζετε... περισσότερο! Δεν λέω βέβαια εδώ να γκρινιάξετε γιατί ο γείτονας ακούει βαριά λαϊκά στις 2 το πρωί, ούτε να βγείτε στα παράθυρα και να φωνάζετε όπως προέτρεπε τους Αμερικανούς ο Howard Beale... Αλλά.... να αρχίσετε να γκρινιάζετε, να διαμαρτύρεστε... εποικοδομητικά, για θέματα που ενδιαφέρουν όλους... ιδιαίτερα για θέματα του κοινού μας ενδιαφέροντος. Και ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου ώστε οταν τελειώσετε αυτό το άρθρο να πείτε "Πές τα χρυσόστομε!!!" (ο Χρυσόστομος εγώ), θα αρχίσουμε να γκρινιάζουμε και εμείς".
Να γκρινιάζετε λοιπόν για το κρασί και τα γύρω από αυτό... εστιατόρια, gourmet, οινοπαραγωγούς, εκθέσεις κρασιών... Όταν κάτι δεν σας αρέσει, γκρινιάξτε, διαμαρτυρηθείτε, αντιδράστε. Όταν πληρώνετε "φύκια για μεταξωτές κορδέλες, γκρινιάξτε. Όταν κάποιος δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, γκρινιάξτε. Θα σας φέρω σαν παράδειγμα κάποιες περιπτώσεις που μάλλον θα συμφωνήσετε ότι ...αξίζουν τη γκρίνια σας! Πες τε το "Εκπαίδευση στην (εποικοδομητική) γκρίνια", ή "Οδηγίες προς υποψήφιους γκρινιάρηδες"!
Γκρινιάξτε λοιπόν όταν βλέπετε κάποια Wine Restaurants, που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και διθυραμβικές κριτικές από εξειδικευμένα sites να παίρνουν πορεία "προς τα κάτω": Ξεχασμένες κρατήσεις, πιάτα με ελλείψεις, κρασιά που υπάρχουν στη λίστα επειδή οι εκπτώσεις αλλά και οι "παροχές" είναι μεγάλες, εκκωφαντικός θόρυβος...
Υπενθυμίστε τους το γνωστό "ότι ανεβαίνει κατεβαίνει"...
Γκρινιάξτε με τις «εκθέσεις κρασιών» που σας στριμώχνουν γύρω από ένα τραπέζι 1,5 μέτρου εσάς και άλλους 10-15 επισκέπτες μαζί με τα 3-4 άτομα του ταλαίπωρου εκθέτη…
Γκρινιάξτε με του υποτιθέμενους «ανθρώπους του κρασιού» και «εκθεσιάρχες» (έχει όνομα, Εξώδικος Στεργίδης) που σέρνουν στα δικαστήρια ζητώντας όσα τους… λείπουν άλλους ανθρώπους του κρασιού (εμένα) επειδή γράφουν αλήθειες για τις εκθέσεις τους…
Γκρινιάξτε οινοπαραγωγοί με τους «εκθεσιάρχες» που μια ζωή σας πιάνουν τον …. χρεώνοντάς σας 2-3.000€(!) το… τραπέζι στις εκθέσεις τους, φωνάξτε επιτέλους «we can’ t take it anymore!”
Γκρινιάξτε με τα "ψευδο-minimal"... Όλα! Τα -υποτιθέμενα- minimal εστιατόρια που σχεδιάστηκαν minimal γιατί τα λεφτά δεν έφταναν... που κάθεσαι στην minimal πλαστική καρέκλα με to σιδερικό να σου μπαίνει στην πλάτη και τον κόκκυγα σε διαρκές βασανιστήριο, με τις πλαστικούρες, τις φτηνές επενδύσεις, τους γυμνούς γλόμπους (λόγω design, υποτίθεται!)... με το τετράποδο τραπέζι να γέρνει κάθε φορά που κόβεις το κρέας (γιατί τα τραπέζια είναι τετράποδα και όχι τρίποδα- των οποίων η ισορροπία είναι σταθερή- ποτέ δεν το κατάλαβα!).
Να γκρινιάζετε ακόμα περισσότερο και για τα minimal πιάτα... αυτά με την υποψία περιεχομένου, με τα καραμελωμένα χορταρικά που εξέχουν σαν λοφίο της περικεφαλαίας του Κολοκοτρώνη, τα "πιάτα" που τρώγονται με μια πιρουνιά... Όπως και σε οτιδήποτε άλλο (και στην αρχιτεκτονική από την οποία προήλθε), το less is more είναι κατά 90% το άλλοθι των ατάλαντων... Γκρινιάξτε λοιπόν γιατί σύντομα θα τρώτε στα "ψαγμένα εστιατόρια" και στο τέλος του gourmet δείπνου θα πρέπει να πηγαίνετε στα "βρώμικα" να χορτάσετε!!
Να τρέμετε τη μοριακή κουζίνα... και να γκρινιάζετε άφοβα όταν κάτι δεν σας αρέσει! Ο τρόπος μαγειρικής δεν δικαιολογεί κατά κανένα τρόπο ένα κακό, άνοστο αποτέλεσμα. Εκπληκτική στα χέρια του Ηeston Bloumenthal, του Ferran Adrià ή του José Andrés, βαρβαρότητα στα χέρια μερικών "χημικών" ελλήνων chef .
Γκρίνια βαριά για το ...ωράριο στην εστίαση! Και όταν λέω ωράριο, εννοώ το ΔΙΚΟ σας ωράριο, αυτό που προσπαθούν να επιβάλλουν αρκετά εστιατόρια στη ΔΙΚΗ σας διασκέδαση, στους πελάτες τους. Βάρδιες στο φαγητό: Η πρώτη από 8:00 μμ έως 10:30 μμ, και όταν "έρθει η ώρα σας" (στην κυριολεξία) σας διώχνουν με ευγένεια που σφάζει για να αδειάσει το τραπέζι... και βέβαια να γκρινιάζετε και στους ραγιάδες συμπολίτες μας που το δέχονται χωρίς γκρίνια!
Γκρίνια και για τις "χαμηλοβλέπουσες" πια... Εννοώ τους σερβιτόρους που δεν σηκώνουν ποτέ το μάτι από τα παπούτσια τους μη και δουν κάποιο πελάτη να θέλει κάτι! Για εμένα θα ήταν λόγος απόλυσης...
Καμιά ανοχή για τους αξύριστους, κατηφείς, λιγδιάρηδες σερβιτόρους... ιδιαίτερα αυτούς που η σχέση τους με το καθημερινό μπάνιο είναι οι χειρότερες. Είναι αδύνατον να σερβίρεις, με το χέρι κολλημένο στο σώμα, γιατί αν αποκαλυφθεί η μασχάλη... η πελατεία φεύγει τρέχοντας κρατώντας τη μύτη της. Και αυτά σε "σημαντικά", gourmet (παναγία μου!) εστιατόρια...
Μόνιμη η γκρίνια σας (και η δική μου) για τις "περιγραφές" κρασιών... Αρώματα βράχων, κοπριάς, γεύσεις υγρών βότσαλων, και αυτό πια το Litchi... πανταχού παρόν στις γεύσεις και τα αρώματα των κρασιών μας. Και αν δεν έχετε δοκιμάσει αυτό το φρούτο της νότιας Κίνας, ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΤΕ να πίνετε κρασί!
Γκρινιάξτε όταν σας ανοίγουν ένα κρασί των 4,20 Ευρώ με τη διαδικασία ενός Grand Cru... ο φελλός δεν κάνει το καλό κρασί, και γκρινιάξτε όλο και περισσότερο με τα λευκά (και φθηνά) κρασιά που επιμένουν στο φελλό... για να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη με το άνοιγμά τους!
Γκρινιάξτε, φωνάξτε, διαμαρτυρηθείτε όταν προσπαθείτε να απολαύσετε τα αρώματα ενός κρασιού σε ένα χώρο που (υποτίθεται) είναι αφιερωμένος σε αυτό, και μυρίζετε μόνο τσιγαρίλα από Marlborough ή αρώματα Obsession ή Chanel no 5 από τη διπλανή κυρία στην μπάρα... Μποϋκοτάζ σε όλα τα Wine Bars που επιτρέπουν το κάπνισμα! Ας αφαιρέσουν το Wine από τον τίτλο, το κάπνισμα πάει θαυμάσια με Macallan... Ο ρεαλισμός της επιβίωσης έχει αρχίσει και μου τη δίνει άσχημα!
Γκρινιάξτε με τις τιμές των κρασιών στα εστιατόρια! Αν σας φαίνονται ακριβά ... γκρινιάξτε! Αν δεν υπάρχει sommelier που να δικαιολογεί μεγαλύτερη τιμή, γκρινιάξτε περισσότερο! Τις τιμές λιανικής τις ξέρετε από το House of Wine! Παράκληση: γκρινιάξτε σε αυτούς που καθορίζουν την τιμή τους, όχι στον ταλαίπωρο σερβιτόρο.
Γενικά ...γκρινιάξτε! Φωνάξτε τα στραβά, γράψτε επώνυμα στο facebook για τα κακώς κείμενα, και μη διστάζετε να αναφέρετε και ονόματα. Κάνει καλό: Σε εσάς, γιατί εκτονώνετε την αγανάκτησή σας για τα τόσα στραβά και ανάποδα που υπάρχουν. Αλλά κάνει καλό και στο σύνολο, στους επαγγελματίες του κρασιού και της εστίασης. Και τελικά σε εμάς όλους. Θα καταλάβουν κάποιοι ότι αυτά που ξέρανε δεν περνάνε πια... ότι ο Έλληνας έπαψε να είναι ραγιάς, κομπλεξικός σε όσα θεωρεί "σπουδαία" και ...ακατανόητα, και δεν τα αντέχει πια. Ότι η λάμψη δεν φτάνει, ότι το life style μας τελείωσε (σχεδόν), ότι η ουσία μας ενδιαφέρει περισσότερο από το "δήθεν".
Και που ξέρετε, μπορεί η γκρίνια σας να πιάσει τόπο... με μια ελπίδα ζούμε άλλωστε!
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Comments