Δεν είμαι φίλος των εκπλήξεων, όσον αφορά στις εξόδους μου για φαγητό. Ούτε είμαι απο αυτούς που αναζητούν συνεχώς το νέο: Ο… εξερευνητής των νέων γεύσεων και εμπειριών σίγουρα δεν κατοικοεδρεύει μέσα μου. Βγαίνω τα βράδια επιδιώκοντας την (σχεδόν) βεβαιότητα της απόλαυσης και όχι το ρίσκο της εξερεύνησης: συνήθως πηγαίνω σε ένα νέο (για εμένα) εστιατόριο αφού έχω διαβάσει καμμιά δεκαριά κριτικές και μου το έχουν συστήσει τουλάχιστον ισάριθμοι φίλοι, με τους οποίους συμμερίζομαι τις ίδιες απόψεις για το φαγητό ή εκτιμώ την κρίση τους.
Υποθέτω ότι κάποιοι υποψιάζονται οτι για να κάνω αυτή την εισαγωγή σχετικά με το τι προτιμώ κλπ., μάλλον θα έκανα το… λάθος να παραβώ τις αρχές μου, και το πλήρωσα!
Λοιπόν ναι, έτσι είναι! Αυτό ακριβώς έγινε: Με τη διαφορά οτι ούτε λάθος ήταν τελικά, και ασφαλώς το… πλήρωσα, αλλά άξιζε τα λεφτά του μέχρι σεντ!
Ο λόγος για το The Artist Athens. Ένα εστιατόριο στην ταράτσα του ομώνυμου ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας, με θέα την Ακρόπολη. Ηταν η πρώτη φορά που πήγα, με την προτροπή φίλης που είχε μια φορά επισκεφθεί το Bar… ρίσκο μεγάλο!
Η πρώτη εντύπωση: μην φανταστείτε θέα του Three Sixty ή της Μεγάλης Βρετανίας… κάπου στο βάθος φαίνεται η φωτισμένη Ακρόπολη, αν σηκωθείς… όρθιος(!) γιατί ο συνάδελφος αρχιτεκτων που διαμόρφωσε το χώρο αποφάσισε να κάνει συμπαγή τα στηθαία με αποτέλεσμα καθιστός να έχεις την αίσθηση οτι βρίσκεσαι σε…. ημιυπόγειο!
Ολίγη… γκρίνια βέβαια απο μέρους μου, αλλά… ΟΚ, πάμε παρακάτω!
Παραγγείλαμε απο τον κατάλογο με τη βοήθεια μιας συμπαθέστατης κυρίας, και κρασί για συνοδεία επιλέξαμε ασύρτικο Σαντορίνης του Οινοποιείου Vassalltis.
Και εδώ άρχισαν οι (θετικές) εκπλήξεις!
Πρώτο έφτασε το ορεκτικό: Scallops με μανιτάρι, τσάι και ραπανάκι… Ήταν παραγγελία της φίλης μου, και για να… ησυχάσω απο τις κραυγές θαυμασμού και απόλαυσης και απο τις προτροπές να παραγγείλω και εγώ, το παράγγειλα: Ναι, ήταν πράγματι θεσπέσιο, γευστικότατο, με τέλεια δροσιστική οξύτητα, πραγματικά προετοίμαζε και «ξέπλενε» το στόμα για τα φαγητά που θα ακολουθούσαν.
Στη συνέχεια έφθασε το ριζότο με καραβίδες. Εδώ θα μου επιτρέψετε μια μικρή εισαγωγή πριν περιγράψω το πιάτο: Το ριζότο γενικά είναι ένα δύσκολο πιάτο! Αυτό γιατί οι παράγοντες που μπορούν να το κάνουν να αποτύχει είναι πάμπολλοι: από το βράσιμο, το χύλωμα, το ταίριασμα με το υπόλοιπο περιεχόμενο μέχρι τις γεύσεις και το μαγείρεμα. Σπάνια έχω δοκιμάσει ικανοποιητικό ριζότο και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, πολύ καλό….
Καταλαβαίνετε λοιπόν την έκπληξή μου όταν κατάλαβα αμέσως μετά την πρώτη μπουκιά, ότι επρόκειτο να απολαύσω το καλύτερο ριζότο της… ζωής μου!! Όχι, δεν υπερβάλλω, ούτε έχω… μετοχές στο εστιατόριο, ούτε είμαστε κολλητοί με το chef ή τον ιδιοκτήτη, το ριζότο ήταν αριστούργημα γεύσεων, ισορροπίας, ύφους και μαγειρέματος! Με λεμονάτη οξύτητα που σπάνια βρίσκεις στα κόκκινα ριζότα, εξαιρετικά ταιριαστή με την καραβίδα, απόλυτα ισορροπημένη κόκκινη σάλτσα, ενα πιάτο που πραγματικά δεν ήθελες να τελειώσει…
Το τρίτο πιάτο ήταν το πιάτο ημέρας: φέτα φαγκρί, καλοψημένο, ζουμερό, νοστιμότατο.
Λίγα λόγια για το κρασί: Η λίστα κρασιών μικρή σχετικά, με κρασιά που μάλλον… συμφέρουν. Είναι το είδος της λίστας που μου… κάθεται στο στομάχι! Στα λευκά ένα ασύρτικο Σαντορίνης, ο Vassaltis. Μακρυά από τα κορυφαία ασύρτικα Αργυρού, Καραμολέγκου, Anhydrous… απλά ικανοποιητικό.
Δεν είμαι επαγγελματίας κριτικός γεύσης για να… σαρώσω τον κατάλογο, όπως κάνουν κάποιοι που απορείς που… βάζουν όλες αυτές τις -έστω!- μπουκιές… Εμένα με ενδιαφέρει να διαπιστώσω τη δυναμική ενός εστιατορίου, και να σας συστήσω αν αξίζει να πάτε ή οχι. Λοιπόν… Το The Artist Athens είναι μάλλον το καλύτερα… κρυμμένο μυστικό της γαστριμαργικής απόλαυσης! Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα για το φαγητό του! Και αν πιστέψει στον εαυτό του, αν συνειδητοποιήσει την κορυφαία ποιότητα εδεσμάτων που προσφέρει, πιστεύω οτι θα βελτιώσει και κάποια σημεία που μένουν πίσω…
Στην υγειά σας!
Τάσος Πικούνης
Comments