Ακριβά και Φθηνά Κρασιά

Σήμερα, που το περίφημο "καλάθι" με τα φθηνά τρόφιμα είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος, όταν όλοι μιλούν για φθηνά και ακριβά προϊόντα, εμείς θα μιλήσουμε για φθηνά και ακριβά κρασιά...

Θα μιλήσουμε για value for money (VfM - σχέση ποιότητας τιμής επι το ελληνικότερον). Δηλαδή: ένα κρασί αξίζει τα « λεφτά » του;

Ασφαλώς μια ερώτηση που ο καθένας κάνει όταν πρόκειται να αγοράσει ένα κρασί. Εν τούτοις, η απάντηση είναι υποκειμενική... και εξαρτάται απο το εάν «θα δίναμε τα χρήματα που κοστίζει για να απολαύσουμε μια φιάλη- εάν τα είχαμε »

Και εδώ δυστυχώς αρχίζουν τα παρατράγουδα, οι παρεξηγήσεις και -λυπάμαι που θα το πω- οι ανοησίες.

Δεν έχει καμμιά σχέση το VfM με το αν ένα κρασί είναι ακριβό η φθηνό. Αυτή είναι η πρώτη παρεξήγηση, και είναι αυτή που συνήθως δημιουργεί τις επόμενες! Γιατί αν ένα κρασί είναι ακριβό εξαρτάται μόνο από το προσωπικό μας πορτοφόλι: Το Chateau Lafite Rothschild 2005 κοστίζει 3.100 €. Για εμένα είναι ακριβό, το πορτοφόλι μου δεν αντέχει αυτά τα χρήματα για ένα κρασί. Για τον Warren Buffet δεν είναι... Αλλά κανείς -ούτε εγω- δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το κρασί δεν αξίζει τα λεφτά του! Έχει εξαιρετικό VfM, παρά την τιμή του, και θα το είχα συχνά στο τραπέζι μου αν είχα τα χρήματα του Bill Gates -ίσως και... λιγότερα! Αυτό λοιπόν το κρασί είναι «ακριβό για εμένα» αλλά με εξαιρετικό VfM. Αντίστοιχα, το κρασί xψz των 10€ είναι ένα φθηνό -για εμένα πάλι- κρασί αλλά μπορεί να έχει πολύ χαμηλό VfM, γιατί η ποιότητά του είναι κακή!

Το πρόβλημα είναι οτι χρησιμοποιούμε συχνά τους όρους ακριβό-φθηνό σε σχέση με το VfM, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε τη φράση « αξίζει τα λεφτά του ». Μπορεί λοιπόν ένα «ακριβό» κρασί να «αξίζει τα λεφτά του» η ένα «φθηνό» να μην τα αξίζει!

Πολλοί -σίγουρα άσχετοι και με κρασί και με marketing- προσπαθούν να δικαιολογήσουν το VfM μέσω του κόστους του κρασιού. «Πόσο κοστίζει το κρασί ώστε να έχει αυτή την τιμή; Τόσο το σταφύλι, τόσο τα εργατικά, τόσο το λάδι, τόσο το ξίδι... ε, δεν βγαίνει η τιμή του, ειναι πανάκριβο, αισχροκέρδεια!!»

Ηρεμήστε... θα σας αποκαλύψω ένα... επτασφράγιστο μυστικό: δεν υπάρχει κρασί στον κόσμο του οποίου η παραγωγή του να κοστίζει περισσότερο από... 15€! Είτε αυτό πουλιέται 5.000€/ φιάλη είτε 15€! Ποτέ η τιμή πώλησης ενός κρασιού δεν καθορίστηκε από το κόστος του: καθορίζεται από τη ζήτηση που έχει στην αγορά, από τον ανταγωνισμό, από διάφορες στρατηγικές marketing. H τιμή ανεβαίνει όταν ένα κρασί γίνεται ανάρπαστο, και κατεβαίνει όταν μένει στο «ράφι». Βέβαια, όταν τα περιθώρια είναι μικρά, το κόστος παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της λιανικής τιμής ενός κρασιού, και αυτό έχει συμβεί με τις πρόσφατες ανατιμήσεις σχεδόν όλων των Ελληνικών κρασιών!

Επίσης... δεν είναι δυνατόν να... πέσει η τιμή ενός κρασιού όταν είναι τέτοια η ζήτηση που εξαφανίζεται από την αγορά πριν βγει η νέα σοδειά! Η πιό συχνή «διαμαρτυρία» των φίλων του Ασύρτικου της Σαντορίνης είναι οτι «οι τιμές ξέφυγαν, οι παραγωγοί τρελάθηκαν κλπ κλπ» που υποκρύπτουν το παράπονο « είναι ακριβό για εμένα, δεν μπορώ να το αγοράσω!». Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: τα Ασύρτικα της Σαντορίνης έχουν εξαιρετικό VfM, η τιμή τους είναι χαμηλή σε σχέση με την ποιότητά τους, και -λυπάμαι που θα το πω- θα έπρεπε να κοστίζουν περισσότερο! Ναι, είναι ακριβά για τους περισσότερους πιά, αλλά γίνονται ανάρπαστα και εδώ και σε όλο τον κόσμο! Όταν έπινα τη Σαντορίνη του Αργυρού με 23,00€ τη φιάλη, έλεγα στον εαυτό μου ότι «δεν μπορεί να πίνω αυτό το κρασί σε αυτή την τιμή!». Το ίδιο λέω κάθε φορά που πίνω Vinsanto...

Ειλικρίνεια λέγεται....


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης